ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΛΑΘΗ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΒΡΕΘΩ
Τη νύχτα αυτή που με βλέπεις να καίγομαι στις φλόγες μου,
να δαμάζω τον αέρα με τα μάτια,
άλλαξαν στο μυαλό οι εικόνες μου,
διαλύθηκαν χίλια δυο κομμάτια.
Τη νύχτα αυτή που κράτησα τα λάθη μου,
πιο μικρά και πιο ασήμαντα από άλλα,
χάρισα στη τύχη την αγάπη μου,
γιατί είχα όνειρα μεγάλα.
Μα ξεχάστηκα να βρεθώ με μένα,
έφευγε ο χρόνος σαν γέρικα σε ράγες τρένα,
έτσι αργά και εγώ δεν το 'χα καταλάβει,
ήταν η διαδρομή λίγο μεγάλη.
Τη νύχτα που κόλλησε στη σκέψη μου,
μια απόδραση χωρίς κανείς να καταλάβει,
ένα σημείωμα θα 'χε μια μόνο λέξη,
τόσο απλή δίχως μόρφωση μεγάλη.
Πέρναγαν από μπρος μου χρόνια αμίλητα,
χωρίς να είχα τα περασμένα μαρτυρήσει,
και ήταν όλα γύρω μου τόσο ύποπτα,
όταν μια τελευταία έψαχνα λύση.
Η φωτογραφία [GHOSTS 1] είναι του Σπύρου Σταματελάτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου