Κύριε Άγνωστε

10 - 12 - 2001, Αργοστόλι

Κύριε άγνωστε,

Πολλές φορές από περιέργεια, τραβάς την κουρτίνα να σιγουρέψει κάποια ανησυχία σου, η ανησυχία αυτή σε οδηγεί καμιά φορά, να διπλοκλειδώσεις την πόρτα. Είναι λάθος να κλειδώνεις τον φόβο σου ενώ το τζάμι δεν μπορεί να ασφαλίσει μια επιθυμία σου ,που καταλήγει σε ένα Όνειρο...
Και όπως γνωρίζεις τα όνειρα, βασίζονται κάπου χωρίς να έχουν μια γερή βάση, γιατί γίνονται σύννεφα και ταξιδεύουν. Και το κάθε σύννεφο έχει το δικό του δρόμο, με δική σου ευθύνη το καβαλάς και δραπετεύετε από την κλειδαρότρυπα που λίγο πριν εσύ ο ίδιος είχες διπλοκλειδώσει, φυλακίζοντας την ύπαρξη του φόβου σου, πίσω από την κουρτίνα. Βλέπεις την μοναξιά να φτερουγίζει, γύρω-γύρω από τη λάμπα και για να ξεχαστείς μια ακόμα φορά ξεφυλλίζεις την ιστορία επαληθεύοντας συνήθειες άγνωστων ποιητών....

Η φώτο είναι του Σπύρου Σταματελάτου