Κυριακή 25 Απριλίου 2010

Νύχτα




















Για δες το φεγγάρι κόκκινο και απόψε
έγειρε την θάλασσα να βρει
αλήθεια πως χάθηκαν τόσα αστέρια
πριν ο ήλιος να βγει.

Για δες το κύμα πως αφρίζει
πάνω στα βράχια του γιαλού
σαν να ήταν αυτή η νύχτα παραμύθι
παιχνίδι μες την ζάλη του μυαλού.

Ξέρεις πως τις νύχτες στα ακρογιάλια
ανάβουνε φωτιές
και μεθυσμένες από έρωτα χορεύουν
μέχρι το ξημέρωμα οι σκιές.

Λένε πως μες τα δάση ζουν κρυμμένα
κάτι πουλιά διαφορετικά
πως κελαηδούν όταν ο ήλιος
έχει φύγει μακρυά.

Ίσως κάποτε να ζήσεις
μια τέτοια νύχτα φανταστική
και τα πουλιά να τραγουδάνε
για σένα μέχρι το πρωί.


[photo]

Σβησμένο Κερί




















Σ' ένα δωμάτιο πίσω από την πλατεία
Ζει εδώ και χρόνια μοναχός
Για παρέα μια σχισμένη φωτογραφία
Και ένα κερί που του φωτίζει το μυαλό.

Όταν η νύχτα την πλατεία έχει σκεπάσει
Και η μουσική από τα μαγαζιά έχει σωπάσει
Με την κιθάρα του αγγίζει τους ουρανούς.

Παρέα γύρω του φτιάχνει μεγάλη
Και ένα παράπονο απ΄τις χορδές πάει να βγάλει
μα είναι δύσκολο και οι ώρες πως περνούν.

Οι φίλοι αμίλητοι προσπαθούν να καταλάβουν
Αυτά τα λόγια που με κόπο πάει να πει
Μα η ώρα ήδη έχει περάσει
Και ο ήλιος μες τα μάτια έχει φανεί.

Αύριο ίσως πάλι να ξανάρθει
Στην παρέα τα τραγούδια του να πει
Κάτω απ' το σχοινί το κρεμασμένο
Δεν έχει σβήσει στο δωμάτιο το κερί.

(Στον Νίκο Άσιμο '93)